Бодол үнэхээр биелдэг үү?
Асуулт
Бүртгүүлэх
Таны имэйл хаяг руу баталгаажуулах холбоос илгээнэ. Бүртгэлээ баталгаажуулсны дараа та \\\"Хувийн тохиргоо\\\" хуудас руу орон нэрээ өөрчилж болно.
Нууц үгээ мартсан уу? Имэйл хаягаа оруулна уу.
Таны имэйл хаяг руу баталгаажуулах холбоос илгээнэ. Бүртгэлээ баталгаажуулсны дараа та \\\"Хувийн тохиргоо\\\" хуудас руу орон нэрээ өөрчилж болно.
Бид сэтгэл хөдлөлдөө хөтлөгддөг амьтад. Бидний бодлын 80% нь хэрэггүй бодол байдаг. Дээр нь бидний үйлийн 80% нь ухамсраар бус рефлексээр хийгддэг, бараг амьтаны рефлексээр. Бид бэрхшээлийг сөрөх бус урсгалынх нь дагуу амьдардаг (залхуурдаг, шунадаг, уурладаг). Ганц удаагийн бодлогогүй шийдвэрийн улмаас хор уршгийг нь насан туршдаа амсдаг. Өдөр тутам, цаг минут, секунд тутам бид элдэв сонголтуудын өмнө тулж ирдэг бөгөөд үүнийг олон салаа замын уулзвараар төсөөлж болно. Гэхдээ энэ зүгээр салаа замууд биш, одоогийн бидний амьдарч буй бодит байдлаас өөр нэгэн бодит байдал руу орох тухай. Тэгэхийн тулд түүнд тохирсон хувь хүнийг бид бий болгох учиртай. Өөрөөр хэлбэл бид өөрчлөгдөж байж орчин өөрчлөгдөнө. Бид ертөнцийг шулуун гэж боддог ч тэр хэлтгэр, хаашаа ч хэзээ ч хэлтийх магадлалтай тогтворгүй.
Амьтад өлмий дээрээ (зарим нь бүр хөлний хуруу, хумсан дээрээ) явдаг бол хүн тавхай (өлмий, өсгий хоёр) дээрээ явдаг. Угтаа бол амьтад шиг өлмий дээрээ явах ёстой байсан. Гэвч бид хоёр хөл дээрээ явдаг учраас хөлний өсгийгөө оролцуулахаас өөр аргагүй болсон. Өсгий гаднаа маш том шөрмөстэй байдаг тул удаан зогсох эсвэл алхсаны дараа тэрхүү шөрмөс гэмтэж үрэвсэн өсгий өвддөг байна. Энэ бол өсгий нь газар гишгэх зориулалттай биеийн хэсэг биш гэдгийг батална. Тэгвэл яагаад хүн өсгий дээрээ гишгэдэг болчихов? Энэ бол бидний өөрсдийн зүтгэлээр (хоёр хөл дээрээ зогсох гэж чармайсаар) бий болгосон генийн мутаци юм. Хөдөлмөр хүнийг бий болгосон гэж Ленин хэлсэн нь үнэн аж. Хүүхэд эхийн хэвлийд байхдаа ч далд ухамсартаа ямар гээчийн ертөнцөд мэндлэх гэж байгаагаа гадарлаж байдаг гэсэн үг. Гэхдээ л тэд юу ч мэдэхгүй. Мэдэхийн тулд эд эрхтэнээ буюу нүд, чих, хөл, гараа тэрхүү ертөнцөд яаж ашиглах дадлага хийх шаардлагатай. Тархи нь ч ялгаагүй бодит ертөнцийг нүд, чих, хөл, гараараа хүлээж авч тэдгээрийг оюун санаандаа боловсруулаад хариу үйлдэл хийх ёстой юм. Мартсан зүйлсээ сэргээж буй хэрэг. Үнэхээр битүү ор тас юу ч мэддэггүй болж төрсөн бол (генийн алдаатай) хүүхэд хэзээ алхаж сурахгүй бөгөөд гэрэл сүүдрийг ялгахгүй байсан.
Тэгэхээр бодит ертөнцийг (мэдээллийг) бие эрхтэнээрээ хүлээж аваад тархиндаа боловсруулаад хариу үйлдэл хийдэг гэж би дээр хэлсэнчлэн бодит ертөнцгүйгээр хүн гэдэг амьтан хүн болж төрөхгүй байх байлаа. Өөрөөр хэлбэл гэрэл байдаггүй байсан бол бид нүдгүй төрөх байлаа, чимээ байдаггүй байсан бол чихгүй төрөх байлаа. Бид бодит ертөнцтэйгээ хүйн холбоотой гэсэн үг. Харилцан хамааралгүй тусдаа зүйл биш.
Бодит байдал нь бидний гаргах шийдвэр, хүсэл зоригоос ихээхэн хамааралтай байх ба үргэлж хувьсан өөрчлөгдөхөөс гадна шинэ нөхцөл байдлыг (боломжийг) мөн бий болгож байдаг. Харин бодол нь мэдээж хүсэл зоригийн эх булаг нь юм. Бодит байдал өөрөө бодол болно, бодол буцаад бодит байдал болно, энэ маягаар тасралтгүй эргэлдэж байдаг.
Бодол болгон биелэхгүй. Зүгээр тэр тухай бодонгуут тэд биелээд байдаг юм биш. Гол нь тэр бодол сэтгэлийн угт хүрэх ёстой (харамсалтай нь зориудаар тэгэх боломжгүй юм). Бас бодит амьдрал дахь орчин нөхцөл тодорхой хэмжээнд бүрдсэн байхаас гадна өнгөрсөн цагийн "энерци" гэж байх хэрэгтэй. Тэр "энерци" нь машинаар бол тоормос гишгээд байхад машин гулсаад яваад байх физикийн хуультай зүйрлэж болно. Эдгээр нөхцөлүүд нийлбэл бодол биелнэ. Гэхдээ бодлоосоо болгоомжлох хэрэгтэй. Тэд сайн ч зүйл авчирна, муу ч зүйл авчирна. Хэрэв таны бодол хүсэл (хайр (харалган)) эсвэл хясал (уур (мунхаглал)) бол тэд биелэх магадлалтай.
Хүн төрөлтөний хувь заяаг түүхийн турш ухаан бус сэтгэл хөдлөл шийдсээр ирснийг харвал бид ямар нэгэн дотоод хүсэл эрмэлзэлдээ захирагдан яваагаа анзаардаггүй, зан ааш, үйл хөдлөл, шийдвэр гаргалт, биеэ авч яваа байдал, харц, царай зүсний хувирал гэх мэт. Жишээ нь дэлхийн дайн тулаан болон буяны үйлс, томоохон бүтээн байгуулалт болон нээлтүүд бүгд сэтгэл хөдлөлийн үр дүн. Ухамсар ердөө сэтгэл хөдлөлөөс бий болсон шийдвэрүүдийг гүйцэлдүүлэхэд ашиглагддаг багаж хэрэгсэл төдий. Хүн сэтгэл хөдлөлдөө хөтлөгдөхөөр мансуурсантай адил (согтуу хүн шиг) өөрийгөө анзаардаггүй аж. Хөндлөнгийн хүн хараад зөв дүгнэлт хэлж өгөх байх. Ер нь бол хэлээд ч нэмэргүй юм (тухайн хүний дотор сайн муу ерын амьтан шүглэчихсэн мэт).
Тийм учраас мөрөөдлөө биелүүлэхийн тулд хүн өөрийгөө дайчилж, хөдөлмөрлөж, зоригтой, зорилготой байж хэрэггүй бодлуудаасаа салж хувь заяандаа эзэн болж завгүй амьдрах нь чухал. Эдгээрийг мөрдөх хэцүү ч гэлээ бид хичээхээс өөр замгүй юм.